ติสต์แดก

ติสต์แดกช่วงแรกที่ผ่านมา อาจจะถูกอกถูกใจถูกคอใครๆหลายๆคน ที่อยุ่ดีๆก็มีแก็งชวนไปแดกกัน ตามงานศิลปะต่างๆ มันชั่งมันสะยิ้งกระไร เราก็มันคุณก็มัน สนุกสนานพาเพลิน สนุกมากกับการเล่นในนิทรรศการเปิดงานแต่ละครั้ง แต่เวลาผ่านไปมันเองได้ตั้งคำถามกับตัวผมรวมทั้งตัวคุณเอง ที่อาจยังงงอยู่ว่ามันคืออะไร และมันจะเป็นยังไงต่อไป ทำให้เราต้องหยุดก่อนที่จะงงไปมากกว่านี้ หยุดด้วยเหตุการบ้านเมือง หยุดด้วยคำถามอย่างที่บอก มันคืออะไร แล้วยังไง เพราะพอเมื่อเราสัมภาษ คนโน้นคนนี้ เรากินจนครบทุกแกลอรี่ แซวคนไปทั่ว คำถามกับสิ่งที่เราสร้างขึ้น มันย้อนกลับมาเป็นเท่าตัว มันไม่ใช่ความสับสนของจุดเริ่มตัน แต่เป็นความสับสนของสิ่งที่เราจะไปต่อ มีคนถามมากมายว่าทำไมไม่ทำต่อ ทำไมไม่ทำต่อ กูอยากจะบอกเหลือเกินว่าตอนนี้กูหมดมุข และจะทำไปทำไมในเมื่อก็กลับไปอยู่นะจุดเดิมที่มันเป็นมา เพียงเปลี่ยนสถานะการและสถานที่ แต่สุดท้ายอาหารก็ยังคงเหมือนเดิม คนที่ถ่ายก็คงเป็นหน้าตาเดิมๆ พูดเหมือนเดิม และกินเหมือนเดิม เย่ๆๆ อ่านมาจนถึงบัดนี้ก็รู้สึกว่าเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองใช่ไหม แต่จริงๆแล้วไม่เลย5 5 5 5 แค่เราพยายามสร้างกรอบขึ้นมาเพื่อสำรวจในกรอบนั้น และจำกันวงมากขึ้นว่าเราต้องการอะไรกันแน่ แต่ขอเน้นยำ้ว่าเราก็ยังคงสะเปะสะปะเหมือนเดิม เรายังคงสนใจพื้นที่และสิ่งต่างๆที่แวดล้อมงานศิลปะเช่นเคย และพยายามเขาใจและตังคำถามกับมันอย่างปัญญาอ่อนที่สุด เท่าที่เราจะมีเวลา (โปรดติดตามตอนต่อไป)